کلاس فارسی
زبان، ابزار بیان تفکر و احساس است و نمی تواند این ابزار را به طور مناسب، به ضعف مهارت های اجتماعی و ارتباطی کودک تبدیل کند. فاصله گرفتن زبان مادری پدیده‌های است که بسیاری از والدین مهاجر با آن روبه‌رو هستند و برای برخی، این موضوع کودک به‌حساب می‌آید و به دنبال هرچه کمتر این فاصله است، زیرا در زبان مادری تنها ضعیف زبانی نیست. ضعف در زبان مادری پیامدهایی مانند فاصله گرفتن با والدین غریبه بودن نسبت به جمع‌همسالانِ مسلط به آن زبان و نداشتن ارتباط با ریشه ها و فرهنگ سرزمین مادری را در پی دارد.
علاوه بر این با ورود کودک به مدرسه و شروع آموزش و خواندن و نوشتن و تحصیل علم به زبان غالب در محیط، و با توجه به این که واقعیت و الدین درس در آن زبان دوم، سوم یا، کامل و دارای تسلط کافی در محیط است. ، شکاف به وجود آمده بیشتر و این موضوع باعث احساس بیگانگی، ناکافی بودن و ضعف در هر دو طرف کودک و والد می‌شود. در شکلی که تسلط به زبان مادری به خلاقیت، احساس تعلق و افتخار، توان همکاری با کودک و آموزش در آموزش و پرورش کودک به زبان های دیگر بسیار کمک می کند.
تحقیقات نشان می‌دهد که مهارت‌هایی مانند مطلب، تحلیل موضوعات و سپیدخوانی (درک مطالبی که به طور مستقیم در یک متن و یا گفتگوی مطرح نشده‌اند) در زبان دوم در دانش‌آموزانی که زبان مادری خود را بهتر می‌دانند سریع‌تر می‌شوند. در واقع زبان مادری در این مهارت‌ها مانند یک زمینه در ذهن عمل می‌کند. کودک با موضوعات تطبیق، میان زبان دوم و زبان مادری‌اش به درک و کشف می‌رسد.
برای پیشرفت در زبان مادری، لازم است که خواندن و نوشتن هم آموخته شود. اگر تنها مکالمه به زبانی را یاد بگیریم روند زبان‌آموزی کامل پیش نمی‌رود و بعد از مدتی می‌شود. خواندن و نوشتن نه تنها به غنی‌سازی واژگان و دستور زبان کمک می‌کند بلکه پلی است برای ارتباط با فرهنگ و دستیابی به منابع مختلف.
بنابراین در کنار استفاده ی مداوم و روزمره از زبان مادری، سوادآموزی به زبان مادری بهتر است از همان کودکی به صورت مدون با کتب و متدهای ساده آغاز شود.
ما در خانه فرهنگ کودکان مهر، باور داریم که فردای ایران در دست فرزندان ایران است و تک تک فرزندان ایران، در هر کجای جهان، روزی دست در دست هم سرود آبادی و آزادی خواهند خواند. پس به قدر وسع میکوشیم تا آن روز، فرهنگ غنی ایرانی، رمز پیروزی و زبان مادری، پل ارتباطی میان آنها باشد.
